در سیستم مالیاتی کانادا، یکی از ابزارهای قانونی برای کاهش میزان مالیات قابل پرداخت، استفاده از هزینه‌های شغلی قابل کسر است. این هزینه‌ها به افرادی تعلق می‌گیرد که در راستای انجام وظایف شغلی خود، هزینه‌هایی را شخصاً متقبل می‌شوند و می‌توانند این مخارج را در اظهارنامه مالیاتی خود گزارش کرده و از درآمد مشمول مالیات کسر کنند.
آگاهی از اینکه چه هزینه‌هایی واجد شرایط هستند، به‌ویژه برای پیمانکاران مستقل، کارمندان دورکار، فریلنسرها و صاحبان کسب‌وکار اهمیت بالایی دارد. در این مقاله، به تفصیل به انواع هزینه‌های قابل کسر و شرایط مربوط به آن‌ها می‌پردازیم.
۱. چه کسانی می‌توانند هزینه‌های شغلی را کسر کنند؟
کسر هزینه‌های شغلی معمولاً به گروه‌های زیر تعلق می‌گیرد:
پیمانکاران مستقل و خوداشتغالان (T4A)
کارمندان دارای قرارداد رسمی که موظف به پرداخت هزینه‌های کاری با منابع شخصی هستند (با فرم T2200 از سوی کارفرما)
صاحبان مشاغل کوچک، فریلنسرها و مشاوران
کارمندان معمولی (با فرم T4) تنها در صورتی مجاز به کسر هزینه هستند که کارفرما به‌طور رسمی با فرم T2200 تأیید کند که آن‌ها موظف به پرداخت این هزینه‌ها بدون بازپرداخت بوده‌اند.
۲. انواع هزینه‌های قابل کسر از مالیات
هزینه‌های مرتبط با دفتر کار خانگی
افرادی که از خانه برای انجام کار خود استفاده می‌کنند، می‌توانند بخشی از هزینه‌های زیر را کسر کنند:
اجاره ماهانه
برق، گاز، آب
اینترنت و تلفن
تعمیرات و نگهداری فضای کاری
بیمه مسکن (برای خوداشتغالان)
نکته مهم: تنها بخشی از هزینه‌ها قابل کسر است و باید به نسبت فضای کاری به کل خانه محاسبه شود (مثلاً اگر فضای کاری ۱۰ درصد از کل متراژ خانه باشد، ۱۰ درصد از هزینه‌ها قابل کسر خواهد بود).
هزینه‌های حمل‌ونقل
اگر برای انجام کار خود نیاز به رفت‌وآمد بین محل‌های مختلف دارید، می‌توانید هزینه‌های زیر را کسر کنید:
هزینه بنزین
تعمیر و نگهداری خودرو
بیمه خودرو (برای استفاده شغلی)
استهلاک وسیله نقلیه
پارکینگ و عوارض جاده‌ای
نکته: رفت‌وآمد روزانه بین خانه و محل کار معمولاً قابل کسر نیست، مگر در شرایط خاص (مانند پیمانکاران یا کارمندان شاغل در چند محل مختلف).
لوازم و تجهیزات کاری
لپ‌تاپ، پرینتر، گوشی موبایل
نرم‌افزارهای حرفه‌ای
ابزارآلات تخصصی مرتبط با حرفه
نوشت‌افزار، کاغذ، تونر و…
در برخی موارد، استهلاک وسایل گران‌قیمت باید طی چند سال (Capital Cost Allowance – CCA) محاسبه شود.
هزینه‌های ارتباطی
تلفن همراه، هزینه تماس‌های شغلی
خدمات اینترنت (فقط بخش مورد استفاده برای کار)
سفرهای کاری
هزینه‌های مربوط به سفرهای شغلی نیز در صورتی که مستند شده و مستقیماً مرتبط با کار باشند، قابل کسر هستند:
بلیت هواپیما، قطار یا اتوبوس
اقامت در هتل
وعده‌های غذایی کاری
تاکسی یا کرایه خودرو در مقصد
برای کسر این هزینه‌ها باید مستندات (فاکتور، رسید و برنامه سفر) نگهداری شود.
هزینه‌های بیمه و مالیات کسب‌وکار
برای خوداشتغالان و صاحبان کسب‌وکار، موارد زیر نیز قابل کسر هستند:
بیمه مسئولیت حرفه‌ای
مالیات‌های مربوط به کسب‌وکار
حق عضویت در اتحادیه‌های حرفه‌ای یا انجمن‌های صنعتی
شرایط اصلی برای قابل قبول بودن هزینه‌ها
سازمان درآمد کانادا (CRA) برای پذیرش هزینه‌های شغلی، شرایط زیر را الزامی می‌داند:
هزینه باید مستقیماً برای تولید درآمد شغلی مصرف شده باشد
هزینه‌ها باید مستند و قابل اثبات باشند (رسید، فاکتور، قرارداد)
هزینه‌ها نباید برای استفاده شخصی یا خانوادگی صرف شده باشند
کارفرما نباید هزینه را بازپرداخت کرده باشد (در مورد کارمندان)
۴. فرم‌های مهم برای اعلام هزینه‌ها
T777: برای اعلام هزینه‌های شغلی توسط کارمندان
T2125: برای اعلام درآمد و هزینه‌های خوداشتغالی
T2200: فرم تایید کارفرما برای هزینه‌های کاری کارمند
ارائه این فرم‌ها همراه با اظهارنامه مالیاتی سالانه، برای بهره‌مندی از کسورات مالیاتی الزامی است.
جمع‌بندی
درک صحیح از هزینه‌های شغلی قابل کسر از مالیات، می‌تواند به کاهش چشمگیر مالیات پرداختی سالانه منجر شود. برای مهاجرانی که تازه وارد سیستم اقتصادی کانادا شده‌اند، استفاده آگاهانه از این مزیت‌ها می‌تواند پایه‌ای برای مدیریت مالی هوشمندانه باشد. توصیه می‌شود برای استفاده حداکثری و قانونی از کسورات مالیاتی، حتماً با مشاور مالیاتی یا حسابدار معتبر مشورت کرده و مستندات مالی خود را به‌دقت نگهداری کنید.
